Geri: *MiLL şiir arşivim (:

[*MiLL]

Anneme dönüyorum;yorgun yüzündeki yemyeşil gözlerine bakarak;
"Burdan atlasam canım acır mı anne?" diyorum...
"Olmaz.." diyor."Ben yanındayken sana birşey olmaz,izin vermem!"

Şimdi yine uçurumun kenarındayım...
Bu sefer yalnız..
Annemin yüzündeki yorgunluğu miras edinip kendime;
uzun uzun bakıyorum uçuruma..

"SUSUYORUM..!"
Hayallerim geliyor gözlerimin önüne...
Karşılığını beklemeden tüm gücümle sevdiklerim!
En zor zamanlarında yanında olduklarım ve hiçbir zor zamanımda;
Yanımda bulamadıklarım!

Yüzümü rüzgara veriyorum...
Kollarımı iki yana açıp soruyorum;

"Buradan atlasam canım acır mı anne?"


Sen duymasan da bu soruyu,ben cevabı biliyorum...
Ne atlayabiliyorum;ne kalabiliyorum..!
Uçurumun kenarında dizlerimin üzerine çöküp ağlıyorum...

Sana,yalnızlığıma,yaşadıklarıma...

[*MiLL]

Dilimin ucunda asılı kalan bir sen var ..
Yüreğindeki darağacına asılı bir de ben..

Taşıyorum yokluğunu sırtımda ,ayaklarım titreyerek..
Düşme düşümden diye;
Gözlerimi açmaya korkuyorum her sabaha..


Sensiz;

Sonu olmayan bir hikayede,ardı sıra ne geleceği meçhul üç noktadan ibaret bir cümlenin öznesiyim,yüklemine yenik düşmüş..


Nefesim tenini yakardı bir zamanlar..
O kadar yakındın ki..
Nefes alsam,soluğun düğümlenirdi karşımda..
Yutkunsan beni çekerdin içine..


-Özlediğim,hayalini kurduğum tüm düşlerimi sana veriyorum..

Sevinçlerim,mutluluğum,senin için atan yüreğim..
Emanetimdir sana..
Sıkıca tut,bırakma..

Yıpratma..
Eskitme..
Sakla..


Dilsizliğimdir dilim,tüm haykırışlara inat..
Zehirli kelimelerim kanına karışır her çığlıkta..
Konuşursam akar göz yaşların,kan renginde..
Sana Susadığım kadar..
Sus oluyorum sana...


Susuyorum..
Konuşmaya başladığımda almaya gelirim emanetimi..

Sıkıca tut,bırakma..

Eskitme Sakın..!

[*MiLL]

Tam bitiriyorum ...
Her köşede sen çıkıyorsun karşıma ...
SessizLik ... Sensizlik..yağmur ..
Ve yine istanbuL ...
Rahat bırakmıyor beni anıLar ...
...





TakvimLer hep umutsuz yarınları gösteriyor ..



Bugün düş kursam yarın hayaL kırıkLarımın parçalarını topLuyorum
...


Bana bu kaçıncı kıyışın İstanbuL


Anılar arasında saklanbaç oynadığım şehir


Hani başımı koyacağım omuz..


Oysa ben hiç yokluğunu düşünmemiştim



Hep yanımda olacaktı .. Hep bana ait olacaktın!



Sensiz hiç mutLu olamam ... yüzüm gülmez inan biran ...
Özledim seni ...
Sesini , bakışlarını , ellerini , kokunu herşeyini özledim sevdiğim..
Özlediğim sensin ... İnan senden ayrı yaşayamam sevdiğim .. çok sevdim ... çOk ağladım ve çok yıprandım
Yokluğunda zaman Durmuş geçmek bilmiyor ...
Ne olur artık yokluğunu yaşatma bana ...
Bu yürek sende can buLmuştu ...
Yüreğim sende .. Söyle yüreğim , canım olmadan Nasıl yaşayayım ? Gözlerim hala seni arıyor ..
Dalıyorum uzaklara .. Senden habersiz ..
Ama bulamıyorum işte .. Sen bilmediğim uzaklardasın ..
İstanbuL kalabaLık .. Ben yaLnızım ..



Sensiz, sebepsiz, nedensiz yaşıyorum ...
Sus ağLama ...Ben ağLarım ..




İnciLer dökülürse gözlerinden kıyamam ..
Güzel yüreğin acımasın senin ..
HatıraLarla yaşamayı da öğrendim ..
Yine yağmur .. yine sensizlik ..ve yine İstanbuL !
Senin olmadığın yerdeyim ya şimdi ...
Sonumun ne olacağını biLmeden ...
Umudum tükenmişken ,
Ben hala seni seviyorum ...



Seviyorum ...

[*MiLL]

OLMAYACAK SABAHIN GÜNEŞİNİ BEKLİYORUM

TİTREYEN BİR İNSAN GÖRDÜM...

GÖZLERİNDE BİR NEM, BİR ISLAKLIK;

TİTREYEN BİR İNSAN GÖRDÜM...

YÜREĞİNDEKİ SIZI GİYSİLERİNİN ÜZERİNDEN BİLE BELLİ...

TİTREYEN BİR İNSAN GÖRDÜM...

BİR ENKAZ, BİR YIĞIN...

UMUT YOK, ZAMAN YOK, YOL YOK...

TİTREYEN BİR İNSAN GÖRDÜM...

VEE DEDİM Kİ; KALK AYAĞA "ARKADAŞ"!

SİL GÖZ YAŞLARINI KALK AYAĞA , TOPARLAN,

HİÇ GELMEYECEK OTOBÜSÜ BEKLEMEK YERİNE;
SEN GİT DURAĞA;
BELKİ OTOBÜS BEKLİOR SENİ... ORADA

[*MiLL]

BEKLEMEK

Beklemek isterdim her mevsim seni

Nefes almak gibi aş gibi yasam gibi

Kopsada dallarım ben bir cınarım

Sararsa yapraklarım sarar her bahar benı

Türkü tadında yaşayamak

Siir yazmak gibi

Her zaman olagandım

Saftı sevdalarım yurek yakan asklarım

Insan birilerine aşık olur

Bilmezki getirisini düsunmez

Birgün habersiz cekip te gidecegini

Bilir esasasında yalan olan dunyayı

Kendı gıbı yalan asklarını

Ama umut besler yurek ister

ALdırmaz amacsız cekıp de gıdenlerı

Hep beklerde; gelmez olur cekıp gıtmeyecekleri


Yada bir şeyleri aşk düzeyinde sever

Elde edemez belki kaybeder

Ben hüzünlü aksamlarda

Rakı soframda zulamda peynır


Mezemse yarimin resmidir


Baksam da huzunlensem her aksam

Aksada gozyasım yansa delı yuregım

Birgün doner dıye belki;

Hep bekler umut ederde

Sevmekten vazgecer mıyım

[*MiLL]

Benden Sana Aşkının Hatırası

senden ayrı gunlerımı nasıl anlatsam kı bılemıyorum!! acıları sırtıma
semer yaptın ustume tonlarca agırlıklar yukledın. anıların umutların
kaldı bende!
yarım kalan gunlerın ardında bırde hosgeldın dedım hastalıgıma.toprak
olan kalbıme betondan bır yapıya dondurdum. nefret kın hepsı ıcınde
sevgı gulerımı soldurdun hosgeldın hosgeldın hastalıgım.
ısyanım sana dıyıl yazılan kaderıme alın yazıma
ne asıklar gıbı konustuk nede koklasabıldık
hep uzaktan sevdık hasretle yandık
ruhum sıkısmakta canım bedenımden cıkmakta
sankı sana kavusmakta gıdıyorum son deva
bu sefer ne dıye yanarken senın hasretıne
nasıl gıdıyorum bır anlasana
elveda elveda bu ayrılık aksamında
belkı kavusurum sana
senız ben nefes alamıyorum
gel canım gel yanıma
sokul soguk gecelerde
anlat bana bensız gecen senelerını
bır resmın var bende ne guzel bakmısın
bırde gulucukler sacmıssın bırde arkasına yazmısın
benden sana askının hatırası

[*MiLL]

YANLIZLIK

Sensizlik ne kadar zormuş meğer bu hayatta
Benim en büyük korkum seni kaybetmekti dünyada
Ve o korku şüpesiz oldu işte
Seni kaybettim şu koskoca dünyada

Sensiz yıllarım perişan we zeban oldu
Bu aşk beni başka şehirlere kowdu
Sensiz yaşayamaz oldum
Beni bırakıp gitmen bana çok koydu

Benim aşkımı yıllara sor
Artık sönsede bu ateş bu kor
Seni asla affetmem be sewgilim
Sende anlarsın birgün bırakılıp gitmek çok zor!..

[*MiLL]

BÖYLE SEVDİM İŞTE

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni
gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka
yerde
olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın,
orada kalmalıydın. çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu
kadar
kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden
ne
ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.

Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım
seninle. çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin
renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin
pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın
bir
ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize
tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim.

Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar
gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En
kızgın,
en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana.
İçimdeki
sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi
ve
ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey
olduğunu anladım seninle...

Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk
yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden
tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.
Menzil
sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok
edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana
ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen
girebilirdin.

Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı,
gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu,
olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da.
Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni
ve o
doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu
zaman.
Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni
yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.

Seni severken yorulmadım. çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün
yenilendim.
Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.

Sevdim işte ötesi yok...

[*MiLL]

bu can seninle var olur
her derdine deva olur
inan aşkımız sonsuz olur
eğer seveceksen beni
kelimeler yetmez aşka
şiirler bitmez asla
romanlar destanlar sayfa sayfa
eğer seveceksen beni
tükenmez sevgin kalbimde
yazmışım bir bir hece hece
yaşarım aşkını gündüz gece
eğer seveceksen beni
dadaşlık sevda demek
sevene ömür vermek
kolay bu canı kurban etmek
eğer seveceksen beni

[*MiLL]

Gerektiği kadar sevilmeli sevgili ve gerektiği kadar verilmeli değer..


Aşk bilmecesinin en kısa sözcüğüdür "acı"..
Ya çekersin uzun uzadıya sancısını...
Ya da acı vererek sevgiliye,çıkartırsın acısını..
Kıyamadım...!
Sözcükler dizildi boğazıma bir bir..
Söylemek istedim,söyleyemedim..
Kıyamadım kıymetlim...!
Yutkundum...
Yutamadım...


Nefesimi zorlayan yerde,tam orda işte,kala kaldı sana dair söyleyeceğim tüm sözler..
"Ya haykırmalıyım tüm gücümle kulağına,ya boğulmalıyım sessizce.."
Artık saat ayrılığı vururken..
Bu kadar mı hızlı kovalardı akrebi yelkovan..
Bu kadar mı sona hızlı yaklaşacaktık..
Bir "elveda" sözcüğü can çekişiyor dilimde...
Bir çıksa ağzımdan,kendime gelecek tüm yaşamım..


"Sen" den ibaretti her şey..
"Sen" den sonrası bir adım sessizlik..
"Sen" den öncesi koca bir çığlık..


Kıymetlim...!
"Hoşçakal" ımı bırakıyorum yüreğine usulca..
Kıymetini bil

[*MiLL]

Hiç Kimseyim
Hekes gibi davranma bana,
yanlış yaparsın, ama anlayamazsın.
Anlam veremezsin, tepkisiz tepkilerime.
Çünkü ben farklı denizlerde yüzmeyi severim.

Farka, fark atmayı severim.
Anlamsızca bakmanı isterim yüzüme.
Sevmem tanınmayı, kıyıda yalnız başıma,
Yalnızca seninle kalmak isterim her fırsatta...

Herkes gibi davranma bana,
Bilmessin, sana nasıl şekil verdiğimi.
Daha önce aldığın, sonuçları alamazsın,
Tabu olmuş, basit ve sıradan hareketlerden.

Tabuları, yıkmayı severim...
Çünkü bilirsin sevmem sıradan olmayı.
Akıl alma, beni benden başka kimse bilmez,
Dedim ya! sevmem tanınmayı, severim yalnızlığı..

Herkes gibi davranma bana,
Ben daha öncekilerden farklıyım.
Dedim ya! herkes gibi davranma bana,
Ben herkes değilim , ben hiçkimseyim

[*MiLL]

Benim Adım Aşk.
VaR Mı BeNi iÇiNiZDe TaNıYaN
YaŞaNMaDaN ÇöZüLMeYeN SıR BeNiM
KaLMaSa Da ŞöHReTiMi DuYMaYaN
KiMLiĞiMi TaRiF eTMeK ZoR BeNiM



Kimsesizim hısmım da yok hasmım da
Görünmezim cismim de yok resmim de
Dil üzmezim tek hece var ismimde
Barınağım gönül denen yer benim



Bülbül benim lisanımla ötüştü
Bir gül için can evinden tutuştu
Yüreğine toroslardan çığ düştü
Yangınımı söndürmedi kar benim



Niceler sultandı kraldı şahtı
Benimle değişti talihi bahtı
Yerle bir eyledim tac ile tahtı
Akıl almaz hünerlerim var benim



Kamil iken cahil ettim alimi
Vahşi iken yahşi ettim zalimi
Yavuz iken zebun ettim Selimi
Her oyunu bozan gizli zor benim



İlahimle Mevlana'yı döndürdüm
Yunusumla öfkeleri dindirdim
Günahımla çok ocaklar söndürdüm
Mevladanım hayır benim şer benim



Sebep bazı Leyla bazı Şirin'di
Hatrım için yüce dağlar delindi
Bilek gücüm Ferhat ile bilindi
Kuvvet benim, kudret benim şer benim



Yeryüzünde ben ürettim veremi
Lokman hekim bulamadı çaremi
Aslı için kül eyledim Keremi
İbrahimin atıldığı kor benim
Benim adım aşk

[*MiLL]

Yanlızlığım
Yeni tanıştık belki de
Ama kimbilir belki de hep vardın
Eşlik ediyordun sessiz ve sinsice belki de
Şimdi şimdi anlıyorum
Kurnazca ayırdın beni beki de
Lime lime savurdun sevdiklerimi
Belki de

Yalnızlığım
Yaşamak zorunda olduğum beaberlimsin
Yalnızlığım kanımsın canımsın
Sen benim çaresizliğimsin

Yalnızlığım
Bugünüm yarınım
Sen benim hüzünlerimsin
Yalnızlığım
Tek bilebildiğim sen benim
Vazgeçilmezimsin

Senin olmamı istedin
Ama belkide bir aşık gibi
İnatla bunca zaman kendine sakladın
Belki de bir tohum gibi serpildin
Filizlendin ben oldun belki de
Yatağımı bile paylaşabilmek için
Benimle

[*MiLL]

Gizlice Seviyorum Seni
Gizlice seviyorum seni

Kimse bilmesin,duymasın

Yüreğimde saklıyorum seni

Sen bile bilmiyorsun.

Yüreğim yansada alevler içinde

Ağlasamda seni her düşündüğümde

Kaybolsam bile kadehler içinde

Ben seni gizlice seviyorum

Açıklarda bir gemiye benziyorum

Binlerce balığın benden haberi yok

Denizlerin içinde kayboluyorum

Denizin bile benden haberi yok.

Gizlice seviyorum seni

Tarifi imkansız duygular içinde

Sen gözlerimin içinde,her baktığım yerde

Ben gizlice seviyorum seni.

Yolum hep çıkmazlarda

Hikayem yalan kitaplarda

Sürgün gibi diyarlarda

Hep gizli kalacaksın

yüreğimin köşesinde

Ve bir gün gelip ben ölürsem

Kendini bulacaksın benim kalbimde...

[*MiLL]

İçim seni özlüyor…
Avuçlarıma alıyorum adını
Sayıyorum harflerini, beş tane!
Parmaklarıma takıyorum küsüp barışışımı
Çözüyorum tek tek, beş tane!

İçim seni özlüyor…
Zaman kendine benden bi’şeyler kaçırıyor…
Bakıyorum ardından saya saya, saat beş tane,
Gün beş tane, ay beş tane…
Olmasın diyorum yıl beş tane’

Ekliyorum zamana inat seni günüme tane tane…
Olmasın diyorum ellerin ’el’im
Ellerime ‘el’ deme!
En yakının bil ki tenim
Bakışlarımı düşürme!..
Say bak kirpiklerimi, beş tane!
Her tane adından bir harf..
Al karıştır yapabilirsen başka bir ad yap!
Denedim ben farklı farklı çıkıyor beş tane
Topladım hepsini etmiyor senden bir tane..

Sağ elimde parmakların beş tane,
Sol elimde parmakların beş tane,
Her parmağım adından tek harfli bir hece
Adımı saydım harf harf beş tane!
Doladım her harfimi harfine…
Tırnaklarımı gömdüm avuç içime,
Bil hadi ben hangisindeyim,
Sen hangisinde?

[*MiLL]

Ayrılık/Ya da Başka Bir Şey…
Ne ayrılıklar ölümün diğer adı/ne de ölüm ayrılıklardan kurtuluş
Kanla yıkanmış paslı bir hançere uzatmak geleceğini
Gömmek tüm hayalleri sonsuz bir uçurumun dibine
Sancılı yıldırımların doğraması uykusuz geceleri/ayrılık …

Bir yangının ilk kıvılcımında yakmak iğde çiçeklerini
Ve kırılmış aynalara yapıştırmak sisli bir sevdayı
Yüz kızartan bir utanca kurban etmek bayram sabahlarını
Ömür boyu dinmeyen kalp ağrılarına saplanmak/ayrılık…

Geleceği geçmişlere kurban etmek her saniye
Uçurumlar açmak sevgiliye giden sokak başlarında
Faili meçhul cinayetlerde öldürülmek an be an
Unutmaya çalıştıkça hatırlanan bir kabus/ayrılık

Ateşten bir çember içinde intihar etmek /akrep misali
Sağanak yağmurlarda boğulmak çöl ortasında
Yüzüne kapanması bütün kapıların birer birer
Sonsuz bir uçurumun cana kastetmesi/ayrılık…

“Azuzak”tan sonsuzluğa karanlık bir koridorda koşmak /nefes nefese
Unutulmuş bir masal kahramanını yaşamak tozlu kitaplarda
Gözyaşıyla yıkanmış mısralarda aşk şiirlerine ilham olmak
Yazıl(a) mamış destanlara ilk cümleyi karalamak/ayrılık…

[*MiLL]

VERA İÇİN


Bir ağaç var içimde
fidesini getirmişim güneşten.
Salınır yaprakları ateş balıkları gibi
yemişleri kuşlar gibi ötüşür.

Yolcular füzelerden
çoktan indi içimdeki yıldıza.
Düşümde işittiğim dille konuşuyorlar,
komuta, böbürlenme, yalvarıp yakarma yok.

İçimde ak bir yol var.
Karıncalar buğday taneleriyle
bayram çığlıklarıyla kamyonlar gelir geçer
ama yasak, geçemez cenaze arabası

İçimde mis kokulu
kızıl bir gül gibi duruyor zaman.
Ama bugün cumaymış, yarın cumartesiymiş,
çoğum gitmiş de azım kalmış, umurumda değil
__________________

[*MiLL]

BİR GEMİCİ TÜRKÜSÜ


Rüzgâr,
yıldızlar
ve su.
Bir Afrika rüyasının uykusu
düşmüş dalgalara.
Işıltılı, kara
bir yelken gibi ince
direğinde geminin.
Geçmekteyiz içinden
bir sayısız
bir uçsuz bucaksız yıldızlar âleminin.

Yıldızlar
rüzgâr
ve su.
Başüstünde bir gemici korosu
su gibi, rüzgâr gibi, yıldızlar gibi bir türkü söylüyor,
yıldızlar gibi
rüzgâr gibi
su gibi bir türkü.
Bu türkü diyor ki, «Korkumuz yok!
İnmedi bir gün bile gözlerimize
bir kış akşamı gibi karanlığı korkunun.»
Bu türkü
diyor ki,
«Bir gülüşün ateşiyle yakmasını biliriz
ölümün önünde sigaramızı.»
Bu türkü
diyor ki,
«Çizmişiz rotamızı
dostların alkışlarıyla değil
gıcırtısıyla düşmanın
dişlerinin.»
Bu türkü diyor ki, «Dövüşmek..»
Bu türkü diyor ki, «Işıklı büyük
ışıklı geniş ve sınırsız bir limana
dümen suyumuzda sürüklemek denizi..»
Bu türkü diyor ki, «Yıldızlar
rüzgâr
ve su...»

Başüstünde bir gemici korosu
bir türkü söylüyor;
yıldızlar gibi
rüzgâr gibi,
su gibi bir türkü..

[*MiLL]

PENCERELER


Sabaha karşı mıydı bilmiyorum
yoksa akşamüstü müydü
belkide gece yarısı
bilmiyorum
girdi odama pencereler
perdeli perdesiz
ben basma perdeleri severim
ama tül perdeler de vardı
kara ustorlar da
ustorları çekip çekip bırakıyordum
bir daha inmez oldu kimisi
kimisi bir daha çıkamadı yukarı
ve camları kırık pencereler
elimi kestim
kimi camsızdı büsbütün
camsız pencereler içime dokunur
camsız gözlükler gibi

Pencereler
yağmur yağıyordu camlarınıza
kızıl saçları kederli uzun
ben alt dudağımda cıgaram
türkü söylüyordum içimden
yağmur sesini kendi sesimden çok severim

Pencereler
beşinci katta güneşli boşluğunuzda bir deniz
bir deniz mavi yüzük taşından
serçe parmağıma geçirdim usulcacık
üç kere öptüm ağlayarak
öpüp alnıma koydum üç kere

Pencereler
çıktım kırmızı velenseli yataktan
çocuk burnumu dayadım terli camına pencerenin
oda sıcaktı ve genç anamın kokusu vardı odada
dışarda kar yağıyordu
ben kızamık çıkarıyordum

Pencereler
sabaha karşı mıydı bilmiyorum
belki de gece yarısı
bilmiyorum
odamın içindeydi yıldızlar
ve gece kelebekleri gibi
çırpınıyorlardı camlarınızda
ben onlara dokunmaktan çekinerek
açtım sizi pencereler
salıverdim yıldızları geceye
aydınlık sınırsız hür geceye
yapma ayların geçtiği geceye

kurtlar duruyor ayın altında
hasta aç kurtlar
kurtlar duruyor önünde pencerenin
kadife perdeleri kapasam da sımsıkı
ordadırlar bilirim
gözetliyorlar beni

Pencereler
düştüm bir pencereden
bir güzele bakarken
dünya halime güldü
güzel dönüp bakmadı
belki farkında değildi

Pencereler
pencereler
kırk evin penceresi odama girdi
ben oturdum birinin içine
sarkıttım ayaklarımı bulutlara
bahtiyarım
diyebilirdim belki

[*MiLL]

ŞAŞIP KALMAK


Sevebilirim,
hem de nasıl,
dile benden ne dilersen,
canımı, gözlerimi

Kızabilirim,
ağzım köpürmez,
ama devenin öfkesi haltetmiş benimkinin yanında,
devenin öfkesi, kinciliği değil.

Anlayabilirim
çoğu kere burnumla,
yani en karanlığın, en uzaktakinin bile kokusunu alarak
ve döğüşebilirim,
doğru bulduğum, haklı bulduğum, güzel bulduğum herşey için, herkes için,
yaşım başım buna engel değil,
ama gel gör ki çoktan unuttum şaşıp kalmayı.
Şaşkınlık, alabildiğine yuvarlak açık ve alabildiğine genç gözleriyle bırakıp gitti beni.
Yazık.

[*MiLL]

GÜZ


Günler gitgide kısalıyor,
yağmurlar başlamak üzre.
Kapım ardına kadar açık bekledi seni.
Niye böyle geç kaldın?

Soframda yeşil biber, tuz, ekmek.
Testimde sana sakladığım şarabı
içtim yarıya kadar bir başıma
seni bekleyerek.
Niye böyle geç kaldın?

Fakat işte ballı meyveler
dallarında olgun, diri duruyor.
Koparılmadan düşeceklerdi toprağa
biraz daha gecikseydin eğer...

[*MiLL]

BİR CEZAEVİNDE TECRİTTEKİ ADAMIN MEKTUPLARI


I

Senin adını
kol saatimin kayışına tırnağımla kazıdım.
Malum ya, bulunduğum yerde
ne sapı sedefli bir çakı var,
(bizlere âlâtı-katıa verilmez),
ne de başı bulutlarda bir çınar.
Belki avluda bir ağaç bulunur ama
gökyüzünü başımın üstünde görmek
bana yasak...
Burası benden başka kaç insanın evidir?
Bilmiyorum.
Ben bir başıma onlardan uzağım,
hep birlikte onlar benden uzak.
Bana kendimden başkasıyla konuşmak
yasak.
Ben de kendi kendimle konuşuyorum.
Fakat çok can sıkıcı bulduğumdan sohbetimi
şarkı söylüyorum karıcığım.
Hem, ne dersin,
o berbat, ayarsız sesim
öyle bir dokunuyor ki içime
yüreğim parçalanıyor.
Ve tıpkı o eski
acıklı hikâyelerdeki
yalnayak, karlı yollara düşmüş, yetim bir çocuk gibi bu yürek,
mavi gözleri ıslak
kırmızı, küçücük burnunu çekerek
senin bağrına sokulmak istiyor.
Yüzümü kızartmıyor benim
onun bu an
böyle zayıf
böyle hodbin
böyle sadece insan
oluşu.
Belki bu hâlin
fizyolojik, psikolojik filân izahı vardır.
Belki de sebep buna
bana aylardır
kendi sesimden başka insan sesi duyurmayan
bu demirli pencere
bu toprak testi
bu dört duvardır...

Saat beş, karıcığım.
Dışarda susuzluğu
acayip fısıltısı
toprak damı
ve sonsuzluğun ortasında kımıldanmadan duran
bir sakat ve sıska atıyla,
yani, kederden çıldırtmak için içerdeki adamı
dışarda bütün ustalığı, bütün takım taklavatıyla
ağaçsız boşluğa kıpkızıl inmekte bir bozkır akşamı.

Bugün de apansız gece olacaktır.
Bir ışık dolaşacak yanında sakat, sıska atın.
Ve şimdi karşımda haşin bir erkek ölüsü gibi yatan
bu ümitsiz tabiatın
ağaçsız boşluğuna bir anda yıldızlar dolacaktır.
Yine o malum sonuna erdik demektir işin,
yani bugün de mükellef bir daüssıla için
yine her şey yerli yerinde işte, her şey tamam.
Ben,
ben içerdeki adam
yine mutad hünerimi göstereceğim
ve çocukluk günlerimin ince sazıyla
suzinâk makamından bir şarkı ağzıyla
yine billâhi kahredecek dil-i nâşâdımı
seni böyle uzak,
seni dumanlı, eğri bir aynadan seyreder gibi
kafamın içinde duymak...

II

Dışarda bahar geldi karıcığım, bahar.
Dışarda, bozkırın üstünde birdenbire
taze toprak kokusu, kuş sesleri ve saire...
Dışarda bahar geldi karıcığım, bahar,
dışarda bozkırın üstünde pırıltılar...
Ve içerde artık böcekleriyle canlanan kerevet,
suyu donmayan testi
ve sabahları çimentonun üstünde güneş...
Güneş,
artık o her gün öğle vaktine kadar,
bana yakın, benden uzak,
sönerek, ışıldayarak
yürür...
Ve gün ikindiye döner, gölgeler düşer duvarlara,
başlar tutuşmaya demirli pencerenin camı :
dışarda akşam olur,
bulutsuz bir bahar akşamı...
İşte içerde baharın en kötü saati budur asıl.
Velhasıl
o pul pul ışıltılı derisi, ateşten gözleriyle
bilhassa baharda ram eder kendine içerdeki adamı
hürriyet denen ifrit...
Bu bittecrübe sabit, karıcığım,
bittecrübe sabit...

III

Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldanmadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarım...

[*MiLL]

DÜNYAYI VERELİM ÇOCUKLARA


Dünyayı verelim çocuklara hiç değilse bir günlüğüne
allı pullu bir balon gibi verelim oynasınlar
oynasınlar türküler söyliyerek yıldızların arasında
dünyayı çocuklara verelim
kocaman bir elma gibi verelim sıcacık bir ekmek somunu gibi
hiç değilse bir günlüğüne doysunlar
bir günlük de olsa öğrensin dünya arkadaşlığı
çocuklar dünyayı alacak elimizden
ölümsüz ağaçlar dikecekler

[*MiLL]

MAZİ


Kalbimde maziden bugün izler var
Her siyah saatım bu izle erir
Ruhumu geçmişin hicranı sarar
Doğanlar ölür ölen dirilir

Anladım hayatmış mazinin adı
Yıllara karışan her şey ses verir
Hasretle doludur geçmişin yadı
Mazinin elemi bile tatlıdır.

[*MiLL]

GÜNLER


Geçip gitmiş günler gelin
rakı için sarhoş olun
ıslıkla bir şeyler çalın
geberiyorum kederden.

İlerdeki güzel günler
beni görmeyecek onlar
bari selam yollasınlar
geberiyorum kederden.

Başladığım bugünkü gün
yarıda kalabilirsin,
geceye varmadan yahut
çok büyük olabilirsin